مدتی رفت که از روی رخت بی خبرم             از دل تنگ همی نالم و خونین جگرم 

      همه جا نام قشنگ تو بود ذکر لبم                 همه شب صورت زیبای تو پیش نظرم

      کاشکی فرصت دیدار میسر می شد             تا ببینی که چها ریزد از این چشم ترم

      ای فلک این چه ستم بود که بر من کردی       حالیا خون دل و اشک روان شد ثمرم

     شود آیا که شب هجر تو پایان گیرد                 رسد آیا به دل خسته امید سحرم؟

نوشته های دیگران ()